Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Negare non possum. Duo Reges: constructio interrete.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Primum quid tu dicis breve?
Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? At hoc in eo M. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Recte, inquit, intellegis. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Ego vero isti, inquam, permitto.

Quibusnam praeteritis?: Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Frater et T.: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Quis negat?: Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.
Verum audiamus.: An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium
voluptatis repudiandum.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens,
sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.